De heroïsche avonturen waar Tim en Tom Coronel niet op hoeven te vertrouwen in de Dakar 2021. In de zevende etappe hoefden ze niet eens een keer uit The Beast te komen. Toch was het best spannend of ze de finish van de 453 km lange etappe zouden halen. De auto had zo veel dorst op het podium naar Sakaka dat ze het bivak amper haalden. “Aan de finish hadden we nog 24 liter over van de 408.”

Vooral in het begin van de etappe was het brandstofverbruik hoog. “Het was erg zwaar zand”, zegt Tom. “Het had een beetje geregend, waardoor het modderig en glad was. Dat was heel hard werken, maar we zijn er goed doorheen gekomen. Op dat eerste stuk konden we al aardig wat andere auto’s passeren, maar ik maakte me een beetje zorgen over het verbruik. Het was op de limiet. ” Meteen na aankomst in Sakaka’s marathonkamp stuurde Tim de auto naar het tankstation. In het marathonbivak is assistentie vanavond niet toegestaan en moeten Tim en Tom het onderhoud zelf doen. Dat zal niet veel zijn, want de auto gaf geen klap verkeerd en ze hadden geen lekke banden.

Tim had een goed tempo en dat liep precies volgens plan. “In het licht naar de finish komen is ook leuk”, zegt hij. “Het was een mooie etappe om te rijden, met zand en duinen in het begin en stenen in het laatste stuk. Er zaten echt lastige stukjes tussen. Zelfs belachelijk lastig, met moeilijke navigatie. Maar het ging prima. Tom heeft het nooit mis gehad met de route. Als we het ergens een beetje lieten liggen, was het op de lange rechte stukken op topsnelheid, maar we kunnen daar simpelweg de 180 niet halen.

Door uit de problemen te blijven, verdienden de broers een behoorlijke 25e tijd. “We hebben geen fouten gemaakt en ik heb Tim overal de binnenhoeken laten nemen”, zegt Tom. “We zijn onderweg nergens gestopt, omdat we uit de rotzooi wilden blijven. Dit brengt ons op een plek waar we thuishoren en dat is erg prettig. “